ખોટી કમાણી કરવાનો કેવો અંજામ આવે છે એ જોઈ લો

 .હરામ ની કમાણી કરવાનો કેવો અંજામ આવે છે એ જોઈ લો 

પંજાબના 'ખન્ના' નામના શહેરમાં મેડિકલ સ્ટોર ચલાવનાર રમેશચંદ્ર શર્મા, તેણે તેમના જીવનમાં એક પૃષ્ઠ ખોલી નાખ્યું.જે આવા બિઝનેસ સાથે જોડાયેલા વાચકોની આંખો ખોલી શકે છે.

રમેશજી કહે છે કે મારો મેડિકલ સ્ટોર ખૂબ જ સારી રીતે ચાલતો હતો અને મારી આર્થિક સ્થિતિ પણ ઘણી સારી હતી. મારી કમાણી સાથે, મેં જમીન અને કેટલાક પ્લોટ ખરીદ્યા અને મારા તબીબી સ્ટોરની સાથે ક્લિનિકલ પ્રયોગશાળા પણ ખોલી.

પણ હું અહીં અસત્ય નહીં બોલીશ.  હું ખૂબ જ લોભી પ્રકારનો માણસ હતો, કારણ કે તબીબી ક્ષેત્રે, ડબલ નહીં, પણ ઘણી વખત કમાણી કરી હતી.

સંભવત: મોટાભાગના લોકો જાણતા નહીં હોય કે તબીબી વ્યવસાયમાં 10 રૂપિયામાં આવતી દવા સરળતાથી 70-80 રૂપિયામાં વેચાય છે.

પરંતુ જો કોઈએ મને ક્યારેય બે રૂપિયા પણ ઘટાડવાનું કહ્યું હતું, તો હું ગ્રાહકને ના પાડીશ. ઠીક છે, હું દરેકની વાત નથી કરતો, ફક્ત મારી વાત કરી રહ્યો છું.

વર્ષ 2008 માં, એક વૃદ્ધ માણસ ઉનાળા દરમિયાન મારા સ્ટોર પર આવ્યો. તેણે મને ડોક્ટર ની  પ્રિસ્ક્રિપ્શન આપી.  મેં દવા વાંચી અને બહાર કાઢી  તે ડ્રગ બિલ 560 રૂપિયા થઈ ગયું.

પણ વૃદ્ધ માણસ વિચારતો હતો.  તેણે તેના બધા ખિસ્સા ખાલી કર્યા પરંતુ તેની પાસે કુલ 180 રૂપિયા હતા.  હું તે સમયે ખૂબ જ ગુસ્સે હતો કારણ કે મારે તે વૃદ્ધ વ્યક્તિની દવા લેવા માટે ઘણો સમય લેવો પડ્યો હતો અને તેનાથી ઉપર તેની પાસે પૈસા પણ નહોતા.

વૃદ્ધ માણસ દવા લેવાનો ઇનકાર પણ કરી શક્યો નહીં.  કદાચ તેને દવાઓની તીવ્ર જરૂર હતી. ત્યારે વૃદ્ધે કહ્યું, "મદદ કરો. મારી પાસે પૈસા ઓછા છે અને મારી પત્ની બીમાર છે."

અમારા બાળકો પણ અમને પૂછતા નથી.  હું વૃદ્ધાવસ્થામાં મારી પત્નીની જેમ મરતો જોઈ શકતો નથી. "

પરંતુ મેં તે સમયે તે વૃદ્ધાની વાત સાંભળી નહીં અને તેને દવા પાછું મૂકવાનું કહ્યું.

અહીં હું એક વાત કહેવા માંગુ છું કે હકીકતમાં તે વૃદ્ધ વ્યક્તિ માટેની દવાઓની કુલ રકમ 120 રૂપિયા હતી.  ભલે મેં તેમાંથી 150 રૂપિયા લીધા હોત, પણ મારે 30 રૂપિયાનો નફો કર્યો હોત.પણ મારા લોભે તે વૃદ્ધ લાચાર વ્યક્તિને પણ છોડ્યો નહીં.

ત્યારે મારી દુકાન પર આવેલા બીજા ગ્રાહકે તેના ખિસ્સામાંથી પૈસા કાઢયા અને તે વૃદ્ધાની દવા ખરીદી.પરંતુ તેની પણ મારા પર કોઈ અસર નહોતી.  મેં પૈસા લીધા અને વૃદ્ધાને દવા આપી.

 સમય જાય છે વર્ષ 2009 આવી ગયું છે.  મારા એકમાત્ર પુત્રને મગજની ગાંઠ છે. પહેલા તો અમને ખબર નહોતી.  પરંતુ જ્યારે તેનો ખ્યાલ આવ્યો ત્યારે પુત્ર મૃત્યુની ધાર પર હતો.પૈસા વહેતા રહ્યા અને છોકરાની માંદગી વધુ વકરી.

પ્લોટ વેચાયા હતા, જમીન વેચી હતી અને અંતે મેડિકલ સ્ટોર પણ વેચી દીધી હતી પરંતુ મારા પુત્રની તબિયત બિલકુલ સુધરી નથી. તેનું ઓપરેશન પણ થયું અને જ્યારે બધા પૈસા નીકળી ગયા ત્યારે આખરે ડોક્ટરો એ મને મારા દીકરાને ઘરે લઈ જઈ તેની સેવા કરવા કહ્યું.

તે પછી મારા પુત્રનું 2012 માં અવસાન થયું હતું.  આજીવન કમાવ્યા પછી પણ હું તેને બચાવી શક્યો નહીં.

2015 માં, હું લકવોગ્રસ્ત પણ હતો અને ઈજાઓ પણ થઈ હતી. આજે જ્યારે મારી દવા આવે છે, ત્યારે તે દવાઓ પર ખર્ચવામાં આવેલા પૈસા મને ડંખ મારી દે છે કારણ કે હું તે દવાઓની વાસ્તવિક કિંમત જાણું છું.

એક દિવસ હું મેડિકલ સ્ટોર પર કેટલીક દવાઓ લેવા ગયો હતો અને 100 રૂપિયાનું ઈંજેક્શન મને 700 રૂપિયામાં અપાયું હતું. પરંતુ તે સમયે મારા ખિસ્સામાં ફક્ત 500 રૂપિયા હતા અને મારે ઇન્જેક્શન વિના મેડિકલ સ્ટોરથી પાછા આવવું પડ્યું.

 

*તે સમયે મને તે વૃદ્ધ વ્યક્તિને ખૂબ યાદ છે  અને હું ઘરે ગયો.*

 હું લોકોને કહેવા માંગુ છું, તે ઠીક છે કે આપણે બધા કમાવવા બેઠા છીએ કારણ કે દરેકનું પેટ છે.  પરંતુ કાયદેસર કમાઇ, પ્રામાણિકપણે કમાઇ. નબળા સહાયકોને લૂંટીને પૈસા કમાવવી સારી વાત નથી, કારણ કે  

*નરક અને સ્વર્ગ  ફકત ત્યાં  જ નહી, તે અહી પણ ભોગવવો પડે છે*

 

*અને આજે હું નરક ભોગવી રહ્યો છું.*

 *પૈસા હંમેશાં મદદ કરતા નથી.  હંમેશા ભગવાનનો ડર રાખીને ચાલો*

 

*તેમનો નિયમ મક્કમ છે કારણ કે કેટલીકવાર નાના લોભ પણ આપણને મોટા દુઃખોમાં ધકેલી શકે છે.* ભાઈઓ બહેનો, અને મિત્રો, વડીલો કોઈ ને કારણ વગર નડવું નહીં તમારૂ હક્કનું ન હોય તો નડો નહીં અને હરામની આવક ઘરે લાવવી નહીં પછી ધંધો કે વકીલાત ચાલે કે ન ચાલે ....🙏🙏🙏🙏🙏

You believe in God, but you don't trust him.

 *બધા વાંચજો‌‌, બહુ સરસ છે.*

વિશ્વાસ (Belief) અને વિશ્વાસ (Trust) માં ફરક

--------------------------------

એક વાર બે બહુમજલી ઇમારતોની વચ્ચે બાંધેલા દોરડા પર લાબો વાંસ પકડી એક નટ ચાલી રહ્યો હતો, તેણે પોતાના ખંભા પર પોતાના બેટાને બેસાડી રાખ્યો હતો.

સૈંકડો-હજારો લોકો શ્વાસ રોકીને જોઈ રહ્યા હતા.

હળવા પગલાથી, તેજ હવાથી ઝઝૂમતો નટ પોતાની અને પોતાના દિકરાની જિંદગી દાવ પર લગાવીને તે કલાકારે અંતર પૂરું કરી લિધું.

ભીડ આહ્લાદથી ઉછળી પડી, તાલીઓના ગડગડાટ સાથે સીટીઓ વાગવા લાગી.

લોકો તે કલાકારના ફૉટો ખેંચી રહ્યાં હતા, તેની સાથે સેલ્ફી લઈ રહ્યાં હતા. 

તેનાંથી હાથ મલાવી રહ્યાં હતા અને તે કલાકાર માઇક પર આવ્યો, ભીડ ને બોલ્યો,

*શું આપને વિશ્વાસ છે કે આ હું ફરીથી પણ કરી શકુ છું ?*

ભીડ એકી અવાજે બોલી, હાં-હાં તમે કરી શકો છો.

*તેણે પૂછ્યું, શું આપને વિશ્વાસ છે ?*

ભીડ બોલી ઉઠી, હાં પૂરો વિશ્વાસ છે.

અમે તો શરત પણ લગાવી શકીયે છીએ કે તમે સફળતાપૂર્વક તે ફરીથી પણ કરી શકો છો.

કલાકાર બોલ્યો, પૂરે-પૂરો વિશ્વાસ છે ને ?

ભીડ બોલી, હાં-હાં પૂરો વિશ્વાસ છે.

કલાકાર બોલ્યો, ઠીક છે, કોઈ મને પોતાનો દિકરો દઈ દો, હું તેને મારા ખંભા પર બેસાડીને દોરડા પર ચાલીશ.

ખામોશી, એકદમ શાંતિ, સન્નાટો ફેલાઈ ગયો !

કલાકાર બોલ્યો, ડરી ગયા......!

હમણાં તો આપને વિશ્વાસ હતો કે હું કરી શકું છું. 

અસલમાં આપનો આ વિશ્વાસ (belief) છે, મારામાં વિશ્વાસ (trust) નથી !

બન્ને વિશ્વાસોમાં ફરક છે સાહેબ....!

*આ જ કહેવાનું છે, ઈશ્વર છે, એ તો વિશ્વાસ (belief) છે, પરંતુ ઈશ્વરમાં સમ્પૂર્ણ વિશ્વાસ (trust) છે નહી !!!*

You believe in God, but you don't trust him.

જો ઈશ્વરમાં પૂર્ણ વિશ્વાસ છે તો ચિંતા, ક્રોધ, તણાવ કેમ !!!

 હંમેશા એક જ યાદ રાખવાનું ઈશ્વર હંમેશા મારી સાથે છે અને આ જ વિશ્વાસ છેલ્લા શ્વાસ સુધી હોવો જોઇએ.

🙏🏻 God is with me 🙏🏻

શીખવાનું શુ......👇* *કે જીવન માં મૂરખ લોકો અને બહુ હોશિયાર પોતાની જાત ને સમજતા હોઈ એવાની સાથે મગજ મારી મા પડવું નહીં.*

 ગધેડાએ વાઘને કહ્યું ,' ઘાસ પીળું હોય છે .'

વાઘે કહ્યું , ' નહિ ઘાસ તો લીલું હોય છે .'

પછી તો પૂછવું શું , બંને વચ્ચે ચર્ચા જામી પડી . બંને પોત પોતાની વાતે મક્કમ રહ્યા . આ વિવાદના અંત માટે બંને વનરાજ સિંહ પાસે ગયા .

પ્રાણીદરબારમાં સર્વની મધ્યે રાજા તરીકે સિંહાસને સિંહ આરૂઢ હતા .

વાઘ કઈ કહે એ પહેલા તો ગધેડાએ કહેવાનું શરૂ કરી દીધું .

' બોલો ! વનરાજ ઘાસ પીળું હોય છે ને ? '

સિંહે કહ્યું , ' હા ! ઘાસ પીળું હોય છે .'

ગધેડો , ' આ વાઘ માનતો જ નથી . મને હેરાન કરે છે . એને યોગ્ય સજા થવી જોઈએ .'

રાજાએ ઘોષણા કરી , ' વાઘને એક વર્ષ માટે જેલ થશે . '

મહારાજનો ચુકાદો સાંભળી ગધેડો આનંદમાં આવી નાચતો કૂદતો જંગલમાં ચાલ્યો . રસ્તે જે મળ્યા તેને કહેતો ગયો કે વાઘને એક વર્ષની સજા થઈ છે . ' 

જે કોઈ સાંભળતું તે નવાઈ પામતું . એક ગધેડાએ એવું તે શું કર્યું કે વાઘને જેલની સજા થઈ .

વાઘે વનરાજ સમીપે જઈ પૂછ્યું , ' કેમ મહારાજા !  ઘાસ તો લીલું હોય છે ને ? '

મહારાજાએ કહ્યું , ' હા ! ઘાસ તો લીલું હોય છે .  '

વાઘે કહ્યું , ' .... તો પછી મને જેલની સજા શા માટે ? '

સિંહે કહ્યું , ' તમને એટલા માટે સજા નથી આપી કે ઘાસ પીળું હોય છે

 કે લીલું . તમને એટલા માટે સજા આપી છે કે ગધેડા જેવા મૂર્ખ સાથે 

તમારા જેવા બહાદૂર અને ઉચ્ચ કોટિના પ્રાણી એ વિવાદ કર્યો અને અહીં સુધી નિર્ણય કરાવવા આવી 

પહોચ્યા .

*શીખવાનું શુ......👇*

*કે જીવન માં મૂરખ લોકો અને બહુ હોશિયાર પોતાની જાત ને સમજતા હોઈ એવાની સાથે મગજ મારી મા પડવું નહીં.*

*કારણ કે એમાં કિંમત આપડી થાય મૂરખ ની નહીં....

🌹 * I don't know who wrote it but I wrote it very accurately

 👍🌹 * I don't know who wrote it but I wrote it very accurately ... *

It was our permanent habit to make up for the calcium deficiency by licking the slate till standard five, but we did not know that it makes up for the calcium deficiency ... !!

And this was our permanent habit. There was also a little bit of fear that ..

Vidya Mata doesn't get angry by licking the slate ... !!

And the stress of learning ?? The back of the pencil was getting stress free .. !!

And yes ... there was a firm belief that we would become smarter by placing the branch of the Vidya tree and the peacock's feather between the books .. !!

And to arrange books in a cloth bag is ..

It was our leading skill and it was considered a skill to organize books at that time ... !!

And .. whenever we came to the new standard, putting books on the books was the annual festival of our lives ....

  

And the parents didn't have to worry about our education

But .. our education was a financial burden on them ... !!

Over the years, the holy steps of our parents never fell on our school ... !!

And how fun our friends were too.

When riding a bicycle, one would be placed on a pole and the other on a carrier and how many floors would have been covered.

We don't remember that ...

But a few vague memories are on our memory table ... !!

In those days, new televisions came. If we went to see if there was a television in someone's house, sometimes we would be fired.

Yet we felt no insult

And going back there the next day and getting arranged ...

I have never felt ashamed to beat the teacher in school and hold his toes because ..

At that time our "ego" was never hurt. Because ... we didn't know what ego was.

Eating was part of our daily routine ... !!

And the one who beats and the one who eats ..

Both were happy because ..

One of them said that he was beaten less.

And others thought that our hands were clean .. !!

Thus both happy ... !!

We could never show our mom, dad or siblings that ...

How much we love them.

because ...

We don't know how to speak ILVU ... !!

Today we have become part of the world under the ups and downs of the world

Some friends have found their destination.

So no friends know where they got lost in the crowd of this world while searching for a destination ... !!

The truth is that ...

We can be anywhere in the world but 

We followed the truth and the facts..we lived in the world of truth !!

We have never understood the formality of a relationship to save clothes / ironing .. !! We have always been foolish in matters of the formality of maintaining a relationship ... !!

We are dreaming today with our own destiny. Those dreams are keeping us alive.

If not ...

The life we ​​have come to live ....

This present life is nothing against him ... !!

We were good or bad ...

I don't know but ... it was just as important that our family and our friends were together ... !!

🙏🏻🙏🏻😘😘💞💞👌🏻👌🏻🙏🏻

*ઢસરડા ઓછા કરો અને વિચારો...*

 *ઢસરડા ઓછા કરો અને વિચારો...*

એક ગાડીમાં ડિઝલ ખુટી ગયું એટલે ત્રણ કી.મી. ધક્કા મારી મારીને બધાં પેટ્રોલ પંપ પહોંચ્યાં...

વડીલ : સાંભળ, ટાંકી ફુલ કરાવી લેજે અને ડેકીમાં એક કેન પડ્યો હશે એ પણ ભરાવી જ લેજે...

યુવાન : પણ એ કેન તો ફુલ ભરેલો છે...

વડીલ : તો ધક્કા કેમ મરાવ્યા...???_ 

એને વાપરી નંખાય ને...!!_

*યુવાન : અરે, એ તો ઇમરજન્સી માટે રાખ્યો છે ને...!!!*

મિત્રો...

રોજિંદા જીવન દરમ્યાન આપણે પણ આવું જ કરીએ છીએ...!!!

*કમાવા પાછળની દોટ...*

*ભેગું કરવાનો શોખ અથવા ઘેલછા...*

*ખરાબ સમયે કામ આવશે એવી ધારણાઓ માટે...*

*એટલાં બધા ઢસેડા કરીએ છીએ કે...*

*જીવનની સાચી રાઇડ* માણી જ શકતાં નથી...

માટે જ મિત્રો...

આનંદથી જીવી લો...

મોજ કરો...

જીવન જીવી જાણો...

*ફરી પાછો મહામુલો મનુષ્ય અવતાર...*

*મળે કે ન પણ મળે... !!_*

*નિરાતે વિચારી જોજો....

જીવનની જીવવાની જડીબુટી*

  

👉 *શું આપણે બિલ્ડરો અને ઇન્ટિરિયર ડિઝાઇનર્સ, કેટરર્સ અને ડેકોરેટર્સને પૈસા ચૂકવવા માટે જ કમાઇ રહ્યા છીએ?*

👉 *આપણા અતિ મોંઘા ઘર, સારું ફર્નિચર અને ખર્ચાળ લગ્નોથી આપણે કોને પ્રભાવિત કરવા માગીએ છીએ?*

👉 શા માટે આપણે આપણા *જીવનના અતિ મહત્વના વર્ષોમાં કૂતરાની જેમ* કામ કરીએ છીએ?

👉 *આપણે કેટલી પેઢીઓને ખવડાવવા માંગીએ છીએ?*

👉 આપણામાંના દરેકને *બે બાળકો* છે. ઘણાને *એક જ બાળક* હોય છે.

👉 *"જરૂરિયાત" કેટલી છે* અને આપણને ખરેખર *"જોઈએ" છે કેટલું ?* એના વિશે વિચારો.

👉 *શું આપણી આવનારી પેઢી કમાવવા માટે અસમર્થ હશે, જેથી આપણે તેમના માટે ખૂબ બચત કરીશું ?*

👉 *શું આપણે મિત્રો, કુટુંબ અને સ્વયં માટે અઠવાડિયામાં એક દિવસ કાઢી શકતા નથી ??*

👉 શું તમે તમારી માસિક આવકનો માત્ર *5% હિસ્સો* પણ તમારા *આત્માના આનંદ* માટે ખર્ચ કરો છો?

સામાન્ય રીતે ... ના.

👉 *આપણે કમાવા સાથે આનંદ કેમ કરી શકતા નથી?*

👉 *તમારા હૃદયમાં કોલેસ્ટરોલ બ્લોક્સ કે મણકાની ગાદી ખસી જાય તે પહેલાં આનંદ કરવા માટે સમય ફાળવો*.

👉 *આપણી* પાસે *સંપત્તિ* નથી, અમારી પાસે *દસ્તાવેજો* પર *માત્ર ટેમ્પરરી* નામ છે.

ભગવાન કટાક્ષરૂપે હસે છે, જ્યારે કોઈ કહે છે,

" *હું આ જમીનનો માલિક છું"* !!

👉 *શ્રીમંત બનવું ખરાબ નથી, પરંતુ માત્ર ખૂબ ધનવાન હોવું જ અયોગ્ય છે*.

👉 ચાલો, જીવી લઈયે, જીવન પૂરું થાય એ પહેલા...

👉 *એક દિવસ, આપણે બધા એકબીજાથી અલગ થઈશું; દિવસો, મહિનાઓ, વર્ષો વીતી જશે,  એક દિવસ આપણા બાળકો આપણા ચિત્રો જોશે અને પૂછશે 'આ લોકો કોણ છે?' અને અમે અદ્રશ્ય આંસુઓથી હસીશું કારણ કે હૃદયને જોરદાર શબ્દથી સ્પર્શ કરવામાં આવે છે અને તમે કહો છો: 'તે મારા જીવન સાથેનો શ્રેષ્ઠ દિવસો હતા’*

*આ તમારા બધા મિત્રોને મોકલો જે તમે ક્યારેય ભૂલશો નહી*

આને તે લોકોને મોકલો જેમણે તમને કોઈપણ રીતે સ્મિત આપ્યું છે.

*તમારો થોડો સમય મને સ્મિત સાથે ફાળવવા બદલ.. Thank you..*🙏

🙏🙏

બહુ જ સુંદર લખાણ છે તમને ગમશે

 

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

જીંદગી સિતાફળ જેવી છે,

હજી માંડ ક્રીમની મજા લઈએ ત્યાં ઠળિયો આવી જાયછે.

વિશ્વાસ સ્ટીકર જેવો હોય છે.

બીજી વખત પહેલાં જેવો નથી ચોટતો.

લાગણીનુ તો છે ઘાસ જેવુ,

ઉગી આવે જ્યા મળે ભીનાશ જેવુ..

વળાંક આવે તો વળવું પડે

એને રસ્તો બદલ્યો ના કહેવાય..

મુઠ્ઠીભર નું હૈયુ

ને ખોબાભરનું પેટ,

મુદ્દા તો બેજ

તોય કેટકેટલી વેઠ..!!

કોઈકે પૂછ્યું,

"તમે આટલા બધા ખુશ

કેવી રીતે રહી શકો છો?"

મેં કહ્યું

કેટલાક નું સાંભળી લઉ છું,

કેટલાક ને સંભાળી લઉ છું.

કડવું બોલનાર નું"મધ"વેચાતું નથી

  ને..

મીઠું બોલનાર ના "મરચાં" વેચાઈ  જાય છે..

શિયાળામાં લોહી વહેતું રાખે એ માટે એક તાપણું જોઈએ,

અને

લાગણી વહેતી રાખે એ માટે એક આપણું જોઈએ.

જેને ગમ્યો એમણે ધૂપ કહી દીધો મને,

ના ગમ્યો જેને ધુમાડો કહી ગયા મને!

પ્રભુને મળવા ગયો, ને

રસ્તો ભૂલી ગયો, માણસ તો બનવા ગયો, પણ પ્રેમ ભૂલી ગયો,

પરિવાર ને પામવા ગયો ત્યાં

ખુદ ને ભૂલી ગયો, પૈસા ને પામવા ગયો, તો પરિવાર ને ભૂલી ગયો.

જિંદગી ની દોડ માં હું ઉમર ભૂલી ગયો,

અને ઉમર યાદ આવી ત્યારે,

હું જીવન ભૂલી ગયો..

 

કોઇકની ખામી શોધવા વાળા માખી જેવા હોય છે સાહેબ..

જે આખું સુંદર શરીર છોડીને ઘાવ ઉપર બેસતા હોય છે..

મારી સાથે બેસીને...

સમય પણ રડ્યો એક દિવસ

બોલ્યો તું મસ્ત વ્યક્તિ છે..

હું જ ખરાબ ચાલી રહ્યો છુ..

શું વેંચીને તને ખરીદુ,

" જિંદગી"

મારુ તો બધુજ ગીરવી પડ્યું છે.

જવાબદારીના બજારમાં..

દિલનો નેક છું સાહેબ..

"શરારત" કરું છું સૌની સાથે પણ "સાજિસ" નહિ

સ્વાદ અલગ છે મારા શબ્દોનો..

ઘણા ને સમજાતો નથી...

તો ઘણા ને ભૂલાતો નથી..

રોજ સાંજે... સુરજ નહિ..

પણ..

આ અણમોલ જિંદગી . .

ઢળતી જાય છે..

આંસુ ને ક્યાં હોય છે કોઈ વાણી..

સમજોતો મોતી ન સમજો તો પાણી..

સહન કરવાની આવડત હોય તો મુસીબતમાંય રાહત છે,

હ્રદય જો ભોગવી જાણે તો દુઃખ પણ એક દોલત છે..

એકાંત ને ઓગાળી ઓગાળી તેમા વ્યસ્ત રહુછુ.

માણસ છુ મુરઝાઉ છુ તોયે મસ્ત રહુછુ..‼️

આંખોમાં વસનારા જ રડાવી જાય છે...

દસ્તુર તો જુઓ આ દુનિયાનો પોતાના,

મો ચડાવી બેઠા ને પારકા હસાવી જાય છે..

મા-બાપનો વારસો સંભાળો એને સંસ્કાર ના કેહવાય,

પણ વારસાની સાથે મા-બાપને સંભાળો તો સંસ્કારી કેહવાય.

ફિક્કા ચેહરાઓની,

ડોક્ટરે લોહીની તપાસ કરાવી ..

રિપોર્ટ માં આવ્યું,

સંબંધો ની ઉણપ છે ..

: મગજ કયારેય સીધું ચાલતું નથી,

અને હ્રદયને આડુ ચાલતા આવડતું નથી,

સરવાળે,,,,,

મગજ વાળા,હ્રદય વાળાની ભરપૂર મઝા લે છે.

❛જે માંગો એ મળી જાય એ શક્ય નથી,

જિંદગી છે આ બાપાનું ઘર નથી..

*જીંદગી ના છેલ્લા દિવસે પણ મોજ થઈ શકે,*

*પણ ખબર ના પડવી જોઈએ કે આજ છેલ્લો દિવસ છે...*

*ખબર છે કે મારૂં કશું પણ નથી*

*છતાં છોડવાનું ગજું પણ નથી!*🙏

લ્યુના: એનો પણ એક જમાનો હતો કે ‘ચલ મેરી લ્યુના’

 લ્યુના: એનો પણ એક જમાનો હતો કે ‘ચલ મેરી લ્યુના’

આજે સવારે ચાલતા અચાનક એક ઘરની દીવાલ પાસે બિસ્માર અને ખખડધજ થઈ ગયેલ લ્યુના મોપેડને જોતા તેની જાહોજલાલી યાદ આવી ગઈ. સાત દસકા પહેલા દેશમાં આજની જેમ જ વસતિ હતી અને રસ્તાઓ ઉપર સાયકલો અને એક નાનકડી બકરી જેવું મોપેડ એટલે કે મોટર અને પેડલથી ચાલતું એક કિફાયતી વાહન  જે એકદમ મધ્યમવર્ગના લોકો અને કારીગર વર્ગ માટેનું મુસાફરી કરવાનું હાથવગું સાધન હતું તે લ્યુના. કારણ કે દરેક વ્યક્તિના જીવનનું પ્રથમ વાહન લ્યુના હોઈ શકે.

દેશ આર્થિક રીતે થોડો સમૃધ્ધ થતો જતો હતો તે અરસામાં 1972 માં એક કંપનીએ ઈટાલીની પિઆગીઓ સીઓ નામની મોટરસાયકલ/સ્કૂટર બનાવતી કંપની પાસેથી 50 સીસીનું હળવું વાહન બનાવાનું લાઈસંસ મેળવ્યું અને દેશમાં તેનું ઉત્પાદન શરૂ કર્યું. લ્યુના દેશી બનાવટનું પ્રથમ મોપેડ હતું. બહુ ટૂંકા ગાળામાં લ્યુના મોપેડ લોકપ્રિય થઈ ગયું અને ઘરેઘરે જાણીતું થઈ ગયું.

લોકો તેની સરખામણી સાયકલ અને મોટરબાઈકની વચ્ચે કરતા. લ્યુના ખુબ હળવું હોવાથી લોકોને ચલાવવામાં સરળ રહેતું અને તેની આ લાક્ષણિકતાને લીધે દેશમાં તોફાન મચાવી દીધું હતું. ઘણાં મોપેડ ત્યાર પછી બજારમાં આવ્યા પણ એ બધાની વચ્ચે લ્યુનાનો દબદબો અલગ જ હતો. તેનું કારણ એક તો તેનો દેખાવ નાજુક હતો અને સ્ટીલ બોડીના કારણે સ્ટાઈલીશ દેખાતું હતું.

બ્લ્યુ અને મરૂન કલરના અસંખ્ય લ્યુના તો દેશની બજારોમાં સર્પાકાર દોડતા દેખાતા. પેડલથી કીક મારો એટલે ફટ કરતું ચાલુ થઈ જાય અને રસ્તામાં બંધ પડે તો પેડ્લ મારીને ઘરે કે રિપેરરની દુકાને આસાનાથી જઈ શકાતું. લ્યુનાની ડિઝાઈન એવી હતી કે કોઈપણ સ્ત્રી કે પુરુષ સરળતાથી બ્રેક અને એક્સીલેટ કરી શકે. એવરેજ પણ 60 કિલોમીટરની આવતી. જાળવણીનો ખર્ચ નહીવત. લોકો ઘરે પણ સર્વિસ કરી નાખતા. શરૂમાં પાછળની સીટ ફક્ત સ્ટીલની જ રહેતી પણ લોકોએ તેને કુશનવાળી ડબલ સીટમાં ફેરવી નાખી અને સહકુટુમ્બ 20 કે 30 ની સ્પીડ સાથે લોકો નીકળી પડતા. ઘણાં કિસ્સામાં તો લ્યુના ઉપર પતિ-પત્નિ અને ત્રણ બાળકો બેઠા હોય અને મસ્ત રીતે ધીમી ગતિએ લ્યુના દોડે જતું હોય એ દ્રશ્ય જોતા લોકો ખુશ થઈ જતા. સીતમાં ટૂંકમાં બચત જ બચત.

સીટ અને હેંડલની વચ્ચેની જગ્યા પણ મોટી હતી જેને ફૂટરેસ્ટ કહેવાતી જેમાં અનાજનો ડબ્બો, શાકના થેલા કે અન્ય સામાન ગોઠવી જઈ શકાતું. 50 કિલોના ઘંઉં કે ચોખાના બાચકા આ ફૂટ રેસ્ટ ઉપર લોકો લઈ જતા. ગ્રામ્ય પ્રદેશોમાં તો તો લ્યુનાનો કચ્ચરઘાણ નીકળી જાય તે રીતે માલલસામાનની હેરફેર કરવામાં આવતી. શહેરોમાં આખા કુટુમ્બનો ભાર ઉપાડી લ્યુના ગતિ કરતું  લ્યુના નક્કર સ્ટીલમાંથી બનેલું હોવાથી તે પડતું તો પણ બોડી ઉપર ગોબા દેખાતા નહી. તેની બ્રેક સિસ્ટમ પણ અસરકારક હોવાથી લ્યુનાને બ્રેક મારો કે સડક પર ચોંટી જાય.

ભારતીય મધ્યમવર્ગના સમાજ માટે સાયકલ અને સ્કૂટરની વચ્ચે એક વાહન હોવું જોઈએ જે દેશના કોઈપણ ભાગમાં ચાલી શકે અને ચલાવવામાં સરળ, વજનમાં હળવું અને કિમતમાં સસ્તું હોવું જોઈએ એવા નક્કર અભિગમથી પુનાની કિનેટિક એંજિનિયરરીંગ કંપનીએ લ્યુના બનાવેલું. અને તેમનો આ અભિગમ લ્યુનાના વેચાણે યથાર્થ કરી બતાવ્યો. 1980ના સમયમાં ભાવનગરના હલુરિયા ચોક અને ઘોઘા દરવાજે સવારે 10-30 વાગ્યે બેંક કર્મચારીઓ,  વેપારીઓ અને ખરીદી કરવા આવતા થોકબંધ લોકોને લ્યુના ઉપર જોવાનો એક લહાવો હતો. સરકારી કર્મચારીઓને તો વાહન ખરીદવા માટે આગોતરી લોન મળતી અને તેમાં લ્યુનાની   ખરીદી કરતા

એ સમયમાં લ્યુનાની જાહેર ખબરમાં શબાના આઝમી અને સ્મિતા પાટીલ આવતા. મહારાષ્ટ્રમાં યોજાતી આંતરશાળા ક્રિકેટ સ્પર્ધામાં મેન ઑવ ધ મેચ થનાર ખેલાડીને લ્યુના આપવામાં આવતું જેમાં એક સમયમાં સંદીપ પાટીલ અને બી.એસ ચંદ્રશેખરને મળ્યું હતું. તો એસએસસીની પરીક્ષામાં ટોપરને પણ લ્યુના અપાતું. ફિલ્મ ગોપીચંદ જાસુસમાં રાજ કપૂરને લ્યુના ઉપર સવારી કરતા જોઈ શકાય છે. તે સમયની તમીળ ફિલ્મોમાં તો અસંખ્ય વાર હિરો અને હિરોઈન લ્યુના ચલાવતા. હિંદી ફિલ્મોના દિગ્દર્શક શ્યામ બેનેગલ ત્યારે જાહેરાતની ફિલ્મો બનાવતા એમણે લ્યુના માટેઘણી જાહેરાતો બનાવેલી.

પણ લ્યુનાને સર્વાધિક પ્રસિધ્ધિ મળી 1984 માં જ્યારે પીયુષ પાંડે જાહેરાતના ક્ષેત્રમાં દાખલ થયા અને ‘ચલ મેરી લ્યુના’ ની જાહેર ખબરથી આક્રમણ કર્યું. આ તેમની પ્રથમ જાહેરાત હતી અને તેનાથી પીયુષ તો લોકપ્રિય થયા સાથોસાથ લ્યુના પણ. લ્યુનાને સંકટ સમયનો સાથી અને દરેક વખતે લોકોને ઉપયોગી થયું છે તેવા ભાવનિર્દેશ સાથે જાહેરાતો બનાવામાં આવેલી. જો તમને બરોબર યાદ હોય તો સહેજ માથાને ટપલી મારી ભૂતકાળમાં સરી જાવ. સરકારી કર્મચારી રામ મુરારી, વ્યાપારી રવીકુમાર, મેડીકલની સ્ટુડંટ રાધા આ બધા લ્યુનાના પાત્રો હતા. કઠીન સમય એટલે કે હડતાલ, ઓફિસે સમયસર પંહોચવું, ધંધારોજગારને સાચવવો, આ બધી વિટંબણામાં લ્યુના મોપેડ કેવો અસરકારક સાથ આપે છે  તે જાહેરખબરની લોકમાનસ ઉપર ખુબ અસર થયેલી. 

સતત 25 વર્ષ સુધી કિફાયતી વાહન તરીકે લ્યુનાનું અસ્તિત્વ રહ્યું. 1990 પછી ભારતીય બજારમાં ક્રમશ: મોટરબાઈકનું આગમન થયું. લોકોની આર્થિક સમૃધ્ધિ વધી ત્યારે લ્યુનાનું આકર્ષણ ઘટતું ગયું. લોકો સ્પીડ અને જવામર્દી ઈમેજને પસંદ કરવા લાગ્યા.

લ્યુનાએ પતિ-પત્નિને નજીક લાવવાનું પણ કામ કરેલું છે. પહેલાતો ચાલતા કે બસમાં જતા પણ લ્યુનાના આગમનના કારણે પત્નિ પાછળની સીટ પર સહેજ અડીને બેસી જતી. ગ્રામ્ય મહિલાઓ પણ લોકોની પરવા કર્યા વગર એકદમ સલુકાઈથી લ્યુના પાછ્ળ બેસી એક ગામથી બીજા ગામની સફર કરતી અને ગામ વટાવે એટલે માથાનો ઘુંઘટ ખસેડી લેતી ને હવામાં ફરફરતા વાળની મજા માણતી.