ખોટી કમાણી કરવાનો કેવો અંજામ આવે છે એ જોઈ લો

 .હરામ ની કમાણી કરવાનો કેવો અંજામ આવે છે એ જોઈ લો 

પંજાબના 'ખન્ના' નામના શહેરમાં મેડિકલ સ્ટોર ચલાવનાર રમેશચંદ્ર શર્મા, તેણે તેમના જીવનમાં એક પૃષ્ઠ ખોલી નાખ્યું.જે આવા બિઝનેસ સાથે જોડાયેલા વાચકોની આંખો ખોલી શકે છે.

રમેશજી કહે છે કે મારો મેડિકલ સ્ટોર ખૂબ જ સારી રીતે ચાલતો હતો અને મારી આર્થિક સ્થિતિ પણ ઘણી સારી હતી. મારી કમાણી સાથે, મેં જમીન અને કેટલાક પ્લોટ ખરીદ્યા અને મારા તબીબી સ્ટોરની સાથે ક્લિનિકલ પ્રયોગશાળા પણ ખોલી.

પણ હું અહીં અસત્ય નહીં બોલીશ.  હું ખૂબ જ લોભી પ્રકારનો માણસ હતો, કારણ કે તબીબી ક્ષેત્રે, ડબલ નહીં, પણ ઘણી વખત કમાણી કરી હતી.

સંભવત: મોટાભાગના લોકો જાણતા નહીં હોય કે તબીબી વ્યવસાયમાં 10 રૂપિયામાં આવતી દવા સરળતાથી 70-80 રૂપિયામાં વેચાય છે.

પરંતુ જો કોઈએ મને ક્યારેય બે રૂપિયા પણ ઘટાડવાનું કહ્યું હતું, તો હું ગ્રાહકને ના પાડીશ. ઠીક છે, હું દરેકની વાત નથી કરતો, ફક્ત મારી વાત કરી રહ્યો છું.

વર્ષ 2008 માં, એક વૃદ્ધ માણસ ઉનાળા દરમિયાન મારા સ્ટોર પર આવ્યો. તેણે મને ડોક્ટર ની  પ્રિસ્ક્રિપ્શન આપી.  મેં દવા વાંચી અને બહાર કાઢી  તે ડ્રગ બિલ 560 રૂપિયા થઈ ગયું.

પણ વૃદ્ધ માણસ વિચારતો હતો.  તેણે તેના બધા ખિસ્સા ખાલી કર્યા પરંતુ તેની પાસે કુલ 180 રૂપિયા હતા.  હું તે સમયે ખૂબ જ ગુસ્સે હતો કારણ કે મારે તે વૃદ્ધ વ્યક્તિની દવા લેવા માટે ઘણો સમય લેવો પડ્યો હતો અને તેનાથી ઉપર તેની પાસે પૈસા પણ નહોતા.

વૃદ્ધ માણસ દવા લેવાનો ઇનકાર પણ કરી શક્યો નહીં.  કદાચ તેને દવાઓની તીવ્ર જરૂર હતી. ત્યારે વૃદ્ધે કહ્યું, "મદદ કરો. મારી પાસે પૈસા ઓછા છે અને મારી પત્ની બીમાર છે."

અમારા બાળકો પણ અમને પૂછતા નથી.  હું વૃદ્ધાવસ્થામાં મારી પત્નીની જેમ મરતો જોઈ શકતો નથી. "

પરંતુ મેં તે સમયે તે વૃદ્ધાની વાત સાંભળી નહીં અને તેને દવા પાછું મૂકવાનું કહ્યું.

અહીં હું એક વાત કહેવા માંગુ છું કે હકીકતમાં તે વૃદ્ધ વ્યક્તિ માટેની દવાઓની કુલ રકમ 120 રૂપિયા હતી.  ભલે મેં તેમાંથી 150 રૂપિયા લીધા હોત, પણ મારે 30 રૂપિયાનો નફો કર્યો હોત.પણ મારા લોભે તે વૃદ્ધ લાચાર વ્યક્તિને પણ છોડ્યો નહીં.

ત્યારે મારી દુકાન પર આવેલા બીજા ગ્રાહકે તેના ખિસ્સામાંથી પૈસા કાઢયા અને તે વૃદ્ધાની દવા ખરીદી.પરંતુ તેની પણ મારા પર કોઈ અસર નહોતી.  મેં પૈસા લીધા અને વૃદ્ધાને દવા આપી.

 સમય જાય છે વર્ષ 2009 આવી ગયું છે.  મારા એકમાત્ર પુત્રને મગજની ગાંઠ છે. પહેલા તો અમને ખબર નહોતી.  પરંતુ જ્યારે તેનો ખ્યાલ આવ્યો ત્યારે પુત્ર મૃત્યુની ધાર પર હતો.પૈસા વહેતા રહ્યા અને છોકરાની માંદગી વધુ વકરી.

પ્લોટ વેચાયા હતા, જમીન વેચી હતી અને અંતે મેડિકલ સ્ટોર પણ વેચી દીધી હતી પરંતુ મારા પુત્રની તબિયત બિલકુલ સુધરી નથી. તેનું ઓપરેશન પણ થયું અને જ્યારે બધા પૈસા નીકળી ગયા ત્યારે આખરે ડોક્ટરો એ મને મારા દીકરાને ઘરે લઈ જઈ તેની સેવા કરવા કહ્યું.

તે પછી મારા પુત્રનું 2012 માં અવસાન થયું હતું.  આજીવન કમાવ્યા પછી પણ હું તેને બચાવી શક્યો નહીં.

2015 માં, હું લકવોગ્રસ્ત પણ હતો અને ઈજાઓ પણ થઈ હતી. આજે જ્યારે મારી દવા આવે છે, ત્યારે તે દવાઓ પર ખર્ચવામાં આવેલા પૈસા મને ડંખ મારી દે છે કારણ કે હું તે દવાઓની વાસ્તવિક કિંમત જાણું છું.

એક દિવસ હું મેડિકલ સ્ટોર પર કેટલીક દવાઓ લેવા ગયો હતો અને 100 રૂપિયાનું ઈંજેક્શન મને 700 રૂપિયામાં અપાયું હતું. પરંતુ તે સમયે મારા ખિસ્સામાં ફક્ત 500 રૂપિયા હતા અને મારે ઇન્જેક્શન વિના મેડિકલ સ્ટોરથી પાછા આવવું પડ્યું.

 

*તે સમયે મને તે વૃદ્ધ વ્યક્તિને ખૂબ યાદ છે  અને હું ઘરે ગયો.*

 હું લોકોને કહેવા માંગુ છું, તે ઠીક છે કે આપણે બધા કમાવવા બેઠા છીએ કારણ કે દરેકનું પેટ છે.  પરંતુ કાયદેસર કમાઇ, પ્રામાણિકપણે કમાઇ. નબળા સહાયકોને લૂંટીને પૈસા કમાવવી સારી વાત નથી, કારણ કે  

*નરક અને સ્વર્ગ  ફકત ત્યાં  જ નહી, તે અહી પણ ભોગવવો પડે છે*

 

*અને આજે હું નરક ભોગવી રહ્યો છું.*

 *પૈસા હંમેશાં મદદ કરતા નથી.  હંમેશા ભગવાનનો ડર રાખીને ચાલો*

 

*તેમનો નિયમ મક્કમ છે કારણ કે કેટલીકવાર નાના લોભ પણ આપણને મોટા દુઃખોમાં ધકેલી શકે છે.* ભાઈઓ બહેનો, અને મિત્રો, વડીલો કોઈ ને કારણ વગર નડવું નહીં તમારૂ હક્કનું ન હોય તો નડો નહીં અને હરામની આવક ઘરે લાવવી નહીં પછી ધંધો કે વકીલાત ચાલે કે ન ચાલે ....🙏🙏🙏🙏🙏

You believe in God, but you don't trust him.

 *બધા વાંચજો‌‌, બહુ સરસ છે.*

વિશ્વાસ (Belief) અને વિશ્વાસ (Trust) માં ફરક

--------------------------------

એક વાર બે બહુમજલી ઇમારતોની વચ્ચે બાંધેલા દોરડા પર લાબો વાંસ પકડી એક નટ ચાલી રહ્યો હતો, તેણે પોતાના ખંભા પર પોતાના બેટાને બેસાડી રાખ્યો હતો.

સૈંકડો-હજારો લોકો શ્વાસ રોકીને જોઈ રહ્યા હતા.

હળવા પગલાથી, તેજ હવાથી ઝઝૂમતો નટ પોતાની અને પોતાના દિકરાની જિંદગી દાવ પર લગાવીને તે કલાકારે અંતર પૂરું કરી લિધું.

ભીડ આહ્લાદથી ઉછળી પડી, તાલીઓના ગડગડાટ સાથે સીટીઓ વાગવા લાગી.

લોકો તે કલાકારના ફૉટો ખેંચી રહ્યાં હતા, તેની સાથે સેલ્ફી લઈ રહ્યાં હતા. 

તેનાંથી હાથ મલાવી રહ્યાં હતા અને તે કલાકાર માઇક પર આવ્યો, ભીડ ને બોલ્યો,

*શું આપને વિશ્વાસ છે કે આ હું ફરીથી પણ કરી શકુ છું ?*

ભીડ એકી અવાજે બોલી, હાં-હાં તમે કરી શકો છો.

*તેણે પૂછ્યું, શું આપને વિશ્વાસ છે ?*

ભીડ બોલી ઉઠી, હાં પૂરો વિશ્વાસ છે.

અમે તો શરત પણ લગાવી શકીયે છીએ કે તમે સફળતાપૂર્વક તે ફરીથી પણ કરી શકો છો.

કલાકાર બોલ્યો, પૂરે-પૂરો વિશ્વાસ છે ને ?

ભીડ બોલી, હાં-હાં પૂરો વિશ્વાસ છે.

કલાકાર બોલ્યો, ઠીક છે, કોઈ મને પોતાનો દિકરો દઈ દો, હું તેને મારા ખંભા પર બેસાડીને દોરડા પર ચાલીશ.

ખામોશી, એકદમ શાંતિ, સન્નાટો ફેલાઈ ગયો !

કલાકાર બોલ્યો, ડરી ગયા......!

હમણાં તો આપને વિશ્વાસ હતો કે હું કરી શકું છું. 

અસલમાં આપનો આ વિશ્વાસ (belief) છે, મારામાં વિશ્વાસ (trust) નથી !

બન્ને વિશ્વાસોમાં ફરક છે સાહેબ....!

*આ જ કહેવાનું છે, ઈશ્વર છે, એ તો વિશ્વાસ (belief) છે, પરંતુ ઈશ્વરમાં સમ્પૂર્ણ વિશ્વાસ (trust) છે નહી !!!*

You believe in God, but you don't trust him.

જો ઈશ્વરમાં પૂર્ણ વિશ્વાસ છે તો ચિંતા, ક્રોધ, તણાવ કેમ !!!

 હંમેશા એક જ યાદ રાખવાનું ઈશ્વર હંમેશા મારી સાથે છે અને આ જ વિશ્વાસ છેલ્લા શ્વાસ સુધી હોવો જોઇએ.

🙏🏻 God is with me 🙏🏻

શીખવાનું શુ......👇* *કે જીવન માં મૂરખ લોકો અને બહુ હોશિયાર પોતાની જાત ને સમજતા હોઈ એવાની સાથે મગજ મારી મા પડવું નહીં.*

 ગધેડાએ વાઘને કહ્યું ,' ઘાસ પીળું હોય છે .'

વાઘે કહ્યું , ' નહિ ઘાસ તો લીલું હોય છે .'

પછી તો પૂછવું શું , બંને વચ્ચે ચર્ચા જામી પડી . બંને પોત પોતાની વાતે મક્કમ રહ્યા . આ વિવાદના અંત માટે બંને વનરાજ સિંહ પાસે ગયા .

પ્રાણીદરબારમાં સર્વની મધ્યે રાજા તરીકે સિંહાસને સિંહ આરૂઢ હતા .

વાઘ કઈ કહે એ પહેલા તો ગધેડાએ કહેવાનું શરૂ કરી દીધું .

' બોલો ! વનરાજ ઘાસ પીળું હોય છે ને ? '

સિંહે કહ્યું , ' હા ! ઘાસ પીળું હોય છે .'

ગધેડો , ' આ વાઘ માનતો જ નથી . મને હેરાન કરે છે . એને યોગ્ય સજા થવી જોઈએ .'

રાજાએ ઘોષણા કરી , ' વાઘને એક વર્ષ માટે જેલ થશે . '

મહારાજનો ચુકાદો સાંભળી ગધેડો આનંદમાં આવી નાચતો કૂદતો જંગલમાં ચાલ્યો . રસ્તે જે મળ્યા તેને કહેતો ગયો કે વાઘને એક વર્ષની સજા થઈ છે . ' 

જે કોઈ સાંભળતું તે નવાઈ પામતું . એક ગધેડાએ એવું તે શું કર્યું કે વાઘને જેલની સજા થઈ .

વાઘે વનરાજ સમીપે જઈ પૂછ્યું , ' કેમ મહારાજા !  ઘાસ તો લીલું હોય છે ને ? '

મહારાજાએ કહ્યું , ' હા ! ઘાસ તો લીલું હોય છે .  '

વાઘે કહ્યું , ' .... તો પછી મને જેલની સજા શા માટે ? '

સિંહે કહ્યું , ' તમને એટલા માટે સજા નથી આપી કે ઘાસ પીળું હોય છે

 કે લીલું . તમને એટલા માટે સજા આપી છે કે ગધેડા જેવા મૂર્ખ સાથે 

તમારા જેવા બહાદૂર અને ઉચ્ચ કોટિના પ્રાણી એ વિવાદ કર્યો અને અહીં સુધી નિર્ણય કરાવવા આવી 

પહોચ્યા .

*શીખવાનું શુ......👇*

*કે જીવન માં મૂરખ લોકો અને બહુ હોશિયાર પોતાની જાત ને સમજતા હોઈ એવાની સાથે મગજ મારી મા પડવું નહીં.*

*કારણ કે એમાં કિંમત આપડી થાય મૂરખ ની નહીં....

🌹 * I don't know who wrote it but I wrote it very accurately

 👍🌹 * I don't know who wrote it but I wrote it very accurately ... *

It was our permanent habit to make up for the calcium deficiency by licking the slate till standard five, but we did not know that it makes up for the calcium deficiency ... !!

And this was our permanent habit. There was also a little bit of fear that ..

Vidya Mata doesn't get angry by licking the slate ... !!

And the stress of learning ?? The back of the pencil was getting stress free .. !!

And yes ... there was a firm belief that we would become smarter by placing the branch of the Vidya tree and the peacock's feather between the books .. !!

And to arrange books in a cloth bag is ..

It was our leading skill and it was considered a skill to organize books at that time ... !!

And .. whenever we came to the new standard, putting books on the books was the annual festival of our lives ....

  

And the parents didn't have to worry about our education

But .. our education was a financial burden on them ... !!

Over the years, the holy steps of our parents never fell on our school ... !!

And how fun our friends were too.

When riding a bicycle, one would be placed on a pole and the other on a carrier and how many floors would have been covered.

We don't remember that ...

But a few vague memories are on our memory table ... !!

In those days, new televisions came. If we went to see if there was a television in someone's house, sometimes we would be fired.

Yet we felt no insult

And going back there the next day and getting arranged ...

I have never felt ashamed to beat the teacher in school and hold his toes because ..

At that time our "ego" was never hurt. Because ... we didn't know what ego was.

Eating was part of our daily routine ... !!

And the one who beats and the one who eats ..

Both were happy because ..

One of them said that he was beaten less.

And others thought that our hands were clean .. !!

Thus both happy ... !!

We could never show our mom, dad or siblings that ...

How much we love them.

because ...

We don't know how to speak ILVU ... !!

Today we have become part of the world under the ups and downs of the world

Some friends have found their destination.

So no friends know where they got lost in the crowd of this world while searching for a destination ... !!

The truth is that ...

We can be anywhere in the world but 

We followed the truth and the facts..we lived in the world of truth !!

We have never understood the formality of a relationship to save clothes / ironing .. !! We have always been foolish in matters of the formality of maintaining a relationship ... !!

We are dreaming today with our own destiny. Those dreams are keeping us alive.

If not ...

The life we ​​have come to live ....

This present life is nothing against him ... !!

We were good or bad ...

I don't know but ... it was just as important that our family and our friends were together ... !!

🙏🏻🙏🏻😘😘💞💞👌🏻👌🏻🙏🏻